In mijn jeugd kwam wekelijks de schillenboer langs.

Een sjofel mannetje in een blauwe overal met, in mijn herinnering,

een oud en wat somberend paard, dat voortsjokte voor een rammelende kar vol schillen. 

​

Op de luide roep "schillûûh" van de schillenboer kwamen de buurtbewoners met hun gevulde schillenemmer uit hun huizen om die in de kar te legen. 

​

Vermoedelijk waren er al in de zeventiende eeuw schillenboeren.

Jef Last dichtte in 1930:

"Ik ben de schillenboer

geef mij voor onze beesten voer

Dames en Heeren van de straat

geef mij wat gij over laat

geef mij schillen

geef mij brood,

anders gaan ons beesten dood.

Schillen!". 

​

De schillen, vooral van aardappels, werden hier inderdaad vooral opgehaald om als veevoer te dienen.

Inmiddels zijn de schillenboeren verdwenen.

Op veel plaatsen zijn zij vervangen door containers voor groente-, fruit- en tuinafval.

De inhoud wordt meestal verwerkt tot compost.

In feite gooien we met de schillen vooral een groot deel van de voedingsstoffen weg.

Aardappels werden in de tijd van de schillenboer driftig geschild.

De mensen waren bang voor de giftige stof solanine.

Solanine ontstaat onder de schil als aardappels groen worden na blootstelling aan licht.

Maar bij gewone gele aardappels is schillen onnodig.

Ook van de schillen van komkommers en aubergines wordt vaak ten onrechte gedacht dat die vol giftige stoffen zitten. 

​

Schillen zijn er van nature voor de bescherming van de wortel, knol of vrucht.

Daarom zitten ze vol antioxidanten, zoals vitamine C, om bederf aan de binnenkant van de vrucht te voorkomen.

De vezel maakt de schil stevig en beschermt fruit en groenten tegen bedreigingen als insecten en schimmels. 

​

Voor ons is die vezel goed tegen obstipatie.

Zo zit bijvoorbeeld ongeveer de helft van de hoeveelheid vezel in een aardappel in de schil.

En dat is voor voedingsstoffen als ijzer zelfs 90 procent.

In feite gooien we met de schillen vooral een groot deel van de voedingsstoffen van de aardappelen, komkommers en aubergines weg. Ook het schrappen van wortels en bieten is overbodig. 

​

Veel mensen schillen tegenwoordig fruit en groente vanwege de chemische verontreinigingen, zoals bestrijdingsmiddelen op de schil. Maar toxicologisch onderzoek wijst uit dat we ons daarover niet veel zorgen hoeven te maken.

​

Goed afschrobben en afspoelen is over het algemeen voldoende, schillen is meestal niet nodig.

Door schillen op te eten in plaats van weg te gooien krijgen we meer voedingsstoffen binnen.

Ook besparen we tijd in de keuken en vermijden we een vervelend klusje.